Definify.com
Definition 2025
ambulatus
ambulatus
Latin
Participle
ambulātus m (feminine ambulāta, neuter ambulātum); first/second declension
- navigated, passed over, travelled, traversed, having been navigated
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ambulātus | ambulāta | ambulātum | ambulātī | ambulātae | ambulāta | |
| genitive | ambulātī | ambulātae | ambulātī | ambulātōrum | ambulātārum | ambulātōrum | |
| dative | ambulātō | ambulātō | ambulātīs | ||||
| accusative | ambulātum | ambulātam | ambulātum | ambulātōs | ambulātās | ambulāta | |
| ablative | ambulātō | ambulātā | ambulātō | ambulātīs | |||
| vocative | ambulāte | ambulāta | ambulātum | ambulātī | ambulātae | ambulāta | |
Noun
ambulātus m (genitive ambulātūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | ambulātus | ambulātūs |
| genitive | ambulātūs | ambulātuum |
| dative | ambulātuī | ambulātibus |
| accusative | ambulātum | ambulātūs |
| ablative | ambulātū | ambulātibus |
| vocative | ambulātus | ambulātūs |
Related terms
References
- ambulatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- AMBULATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “ambulatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.