Definify.com
Definition 2025
ammoniturus
ammoniturus
Latin
Participle
ammonitūrus m (feminine ammonitūra, neuter ammonitūrum); first/second declension
- Alternative form of admoniturus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ammonitūrus | ammonitūra | ammonitūrum | ammonitūrī | ammonitūrae | ammonitūra | |
| genitive | ammonitūrī | ammonitūrae | ammonitūrī | ammonitūrōrum | ammonitūrārum | ammonitūrōrum | |
| dative | ammonitūrō | ammonitūrō | ammonitūrīs | ||||
| accusative | ammonitūrum | ammonitūram | ammonitūrum | ammonitūrōs | ammonitūrās | ammonitūra | |
| ablative | ammonitūrō | ammonitūrā | ammonitūrō | ammonitūrīs | |||
| vocative | ammonitūre | ammonitūra | ammonitūrum | ammonitūrī | ammonitūrae | ammonitūra | |