Definify.com
Definition 2025
anathematizandus
anathematizandus
Latin
Participle
anathematīzandus m (feminine anathematīzanda, neuter anathematīzandum); first/second declension
- which is to be cursed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | anathematīzandus | anathematīzanda | anathematīzandum | anathematīzandī | anathematīzandae | anathematīzanda | |
| genitive | anathematīzandī | anathematīzandae | anathematīzandī | anathematīzandōrum | anathematīzandārum | anathematīzandōrum | |
| dative | anathematīzandō | anathematīzandō | anathematīzandīs | ||||
| accusative | anathematīzandum | anathematīzandam | anathematīzandum | anathematīzandōs | anathematīzandās | anathematīzanda | |
| ablative | anathematīzandō | anathematīzandā | anathematīzandō | anathematīzandīs | |||
| vocative | anathematīzande | anathematīzanda | anathematīzandum | anathematīzandī | anathematīzandae | anathematīzanda | |