Definify.com
Definition 2024
anctus
anctus
Latin
Participle
anctus m (feminine ancta, neuter anctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | anctus | ancta | anctum | anctī | anctae | ancta | |
| genitive | anctī | anctae | anctī | anctōrum | anctārum | anctōrum | |
| dative | anctō | anctō | anctīs | ||||
| accusative | anctum | anctam | anctum | anctōs | anctās | ancta | |
| ablative | anctō | anctā | anctō | anctīs | |||
| vocative | ancte | ancta | anctum | anctī | anctae | ancta | |
References
- ANCTUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)