Definify.com
Definition 2025
annodatus
annodatus
Latin
Participle
annōdātus m (feminine annōdāta, neuter annōdātum); first/second declension
- Alternative form of adnōdātus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | annōdātus | annōdāta | annōdātum | annōdātī | annōdātae | annōdāta | |
| genitive | annōdātī | annōdātae | annōdātī | annōdātōrum | annōdātārum | annōdātōrum | |
| dative | annōdātō | annōdātō | annōdātīs | ||||
| accusative | annōdātum | annōdātam | annōdātum | annōdātōs | annōdātās | annōdāta | |
| ablative | annōdātō | annōdātā | annōdātō | annōdātīs | |||
| vocative | annōdāte | annōdāta | annōdātum | annōdātī | annōdātae | annōdāta | |