Definify.com
Definition 2025
appropiatus
appropiatus
Latin
Participle
appropiātus m (feminine appropiāta, neuter appropiātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | appropiātus | appropiāta | appropiātum | appropiātī | appropiātae | appropiāta | |
| genitive | appropiātī | appropiātae | appropiātī | appropiātōrum | appropiātārum | appropiātōrum | |
| dative | appropiātō | appropiātō | appropiātīs | ||||
| accusative | appropiātum | appropiātam | appropiātum | appropiātōs | appropiātās | appropiāta | |
| ablative | appropiātō | appropiātā | appropiātō | appropiātīs | |||
| vocative | appropiāte | appropiāta | appropiātum | appropiātī | appropiātae | appropiāta | |