Definify.com
Definition 2025
arcessitus
arcessitus
Latin
Adjective
arcessītus m (feminine arcessīta, neuter arcessītum); first/second declension
- foreign (brought from elsewhere)
- extraneous
- self-inflicted
- sent for
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | arcessītus | arcessīta | arcessītum | arcessītī | arcessītae | arcessīta | |
| genitive | arcessītī | arcessītae | arcessītī | arcessītōrum | arcessītārum | arcessītōrum | |
| dative | arcessītō | arcessītō | arcessītīs | ||||
| accusative | arcessītum | arcessītam | arcessītum | arcessītōs | arcessītās | arcessīta | |
| ablative | arcessītō | arcessītā | arcessītō | arcessītīs | |||
| vocative | arcessīte | arcessīta | arcessītum | arcessītī | arcessītae | arcessīta | |
References
- arcessitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- arcessitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “arcessitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.