Definify.com
Definition 2025
armon
armon
Old Saxon
Etymology
From the adjective arm.
Verb
armōn
Conjugation
Conjugation of armon (weak class 2)
| infinitive | armon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | armon | armoda |
| 2nd person singular | armos | armodes |
| 3rd person singular | armod | armoda |
| plural | armiod | armodun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | armo | armodi |
| 2nd person singular | armos | armodis |
| 3rd person singular | armo | armodi |
| plural | armion | armodin |
| imperative | present | |
| singular | armo | |
| plural | armiod | |
| participle | present | past |
| armondi | giarmod, armod | |