Definify.com
Definition 2025
attrectatus
attrectatus
Latin
Participle
attrectātus m (feminine attrectāta, neuter attrectātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | attrectātus | attrectāta | attrectātum | attrectātī | attrectātae | attrectāta | |
| genitive | attrectātī | attrectātae | attrectātī | attrectātōrum | attrectātārum | attrectātōrum | |
| dative | attrectātō | attrectātō | attrectātīs | ||||
| accusative | attrectātum | attrectātam | attrectātum | attrectātōs | attrectātās | attrectāta | |
| ablative | attrectātō | attrectātā | attrectātō | attrectātīs | |||
| vocative | attrectāte | attrectāta | attrectātum | attrectātī | attrectātae | attrectāta | |
References
- attrectatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- attrectatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “attrectatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.