Definify.com
Definition 2025
attributus
attributus
Latin
Participle
attribūtus m (feminine attribūta, neuter attribūtum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | attribūtus | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
| genitive | attribūtī | attribūtae | attribūtī | attribūtōrum | attribūtārum | attribūtōrum | |
| dative | attribūtō | attribūtō | attribūtīs | ||||
| accusative | attribūtum | attribūtam | attribūtum | attribūtōs | attribūtās | attribūta | |
| ablative | attribūtō | attribūtā | attribūtō | attribūtīs | |||
| vocative | attribūte | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
Adjective
attribūtus m (feminine attribūta, neuter attribūtum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | attribūtus | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
| genitive | attribūtī | attribūtae | attribūtī | attribūtōrum | attribūtārum | attribūtōrum | |
| dative | attribūtō | attribūtō | attribūtīs | ||||
| accusative | attribūtum | attribūtam | attribūtum | attribūtōs | attribūtās | attribūta | |
| ablative | attribūtō | attribūtā | attribūtō | attribūtīs | |||
| vocative | attribūte | attribūta | attribūtum | attribūtī | attribūtae | attribūta | |
Related terms
References
- attributus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “attributus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.