Definify.com
Definition 2025
aucupabundus
aucupabundus
Latin
Adjective
aucupābundus m (feminine aucupābunda, neuter aucupābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aucupābundus | aucupābunda | aucupābundum | aucupābundī | aucupābundae | aucupābunda | |
| genitive | aucupābundī | aucupābundae | aucupābundī | aucupābundōrum | aucupābundārum | aucupābundōrum | |
| dative | aucupābundō | aucupābundō | aucupābundīs | ||||
| accusative | aucupābundum | aucupābundam | aucupābundum | aucupābundōs | aucupābundās | aucupābunda | |
| ablative | aucupābundō | aucupābundā | aucupābundō | aucupābundīs | |||
| vocative | aucupābunde | aucupābunda | aucupābundum | aucupābundī | aucupābundae | aucupābunda | |
References
- aucupabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “aucupabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.