Definify.com
Definition 2025
aucupatus
aucupatus
Latin
Participle
aucupātus m (feminine aucupāta, neuter aucupātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aucupātus | aucupāta | aucupātum | aucupātī | aucupātae | aucupāta | |
| genitive | aucupātī | aucupātae | aucupātī | aucupātōrum | aucupātārum | aucupātōrum | |
| dative | aucupātō | aucupātō | aucupātīs | ||||
| accusative | aucupātum | aucupātam | aucupātum | aucupātōs | aucupātās | aucupāta | |
| ablative | aucupātō | aucupātā | aucupātō | aucupātīs | |||
| vocative | aucupāte | aucupāta | aucupātum | aucupātī | aucupātae | aucupāta | |
References
- aucupatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “aucupatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.