Definify.com
Definition 2025
avertarius
avertarius
Latin
Noun
āvertārius m (genitive āvertāriī); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | āvertārius | āvertāriī |
| genitive | āvertāriī āvertārī1 |
āvertāriōrum |
| dative | āvertāriō | āvertāriīs |
| accusative | āvertārium | āvertāriōs |
| ablative | āvertāriō | āvertāriīs |
| vocative | āvertārī | āvertāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- avertarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- AVERTARIUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “avertarius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.