Polish

Noun

awanturnik m pers

1. someone prone to incite conflict; drama queen
   • 1865, Emigracja polska od 1831 do 1863: krótki rys historyczny, page 44

     Zaczęły się więc tajemne werbunki, które dzięki niezręczności agentów, nieraz na jaw wychodziły. Tak między innemi, jakiś awanturnik J. Duszyński, zebrane przez siebie grono stronników dynastji, prezentował Wł. Zamojskiemu (1836 r.).

Declension