Definify.com
Definition 2025
beginnan
beginnan
Old English
Verb
beġinnan
- (rare) to begin
Conjugation
Conjugation of beġinnan (strong class 3)
| infinitive | beġinnan | tō beġinnanne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | beġinne | began |
| 2nd-person singular | beġinnest | begunne |
| 3rd-person singular | beġinneþ | began |
| plural | beġinnaþ | begunnon |
| subjunctive | present | past |
| singular | beġinne | begunne |
| plural | beġinnen | begunnen |
| imperative | ||
| singular | beġinn | |
| plural | beġinnaþ | |
| participle | present | past |
| beġinnende | begunen | |