Definify.com
Definition 2025
bellatorius
bellatorius
Latin
Adjective
bellātōrius m (feminine bellātōria, neuter bellātōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | bellātōrius | bellātōria | bellātōrium | bellātōriī | bellātōriae | bellātōria | |
| genitive | bellātōriī | bellātōriae | bellātōriī | bellātōriōrum | bellātōriārum | bellātōriōrum | |
| dative | bellātōriō | bellātōriō | bellātōriīs | ||||
| accusative | bellātōrium | bellātōriam | bellātōrium | bellātōriōs | bellātōriās | bellātōria | |
| ablative | bellātōriō | bellātōriā | bellātōriō | bellātōriīs | |||
| vocative | bellātōrie | bellātōria | bellātōrium | bellātōriī | bellātōriae | bellātōria | |
Synonyms
- (warlike): armifer, armiger, armipotēns, bellāx, bellicus, bellifer, belliger, bellōsus, ferōx, mīlitāris
Related terms
|
Descendants
- English: bellatory
References
- bellatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “bellatorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.