Definify.com
Definition 2025
bibitus
bibitus
Latin
Participle
bibitus m (feminine bibita, neuter bibitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | bibitus | bibita | bibitum | bibitī | bibitae | bibita | |
| genitive | bibitī | bibitae | bibitī | bibitōrum | bibitārum | bibitōrum | |
| dative | bibitō | bibitō | bibitīs | ||||
| accusative | bibitum | bibitam | bibitum | bibitōs | bibitās | bibita | |
| ablative | bibitō | bibitā | bibitō | bibitīs | |||
| vocative | bibite | bibita | bibitum | bibitī | bibitae | bibita | |
Descendants
References
- bibitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “bibitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.