Definify.com
Definition 2025
bikuman
bikuman
Old Saxon
Verb
bikuman
Conjugation
Conjugation of bikuman (strong class 4)
| infinitive | bikuman | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | bikumu | biquam |
| 2nd person singular | bikumis | biquāmi |
| 3rd person singular | bikumid | biquam |
| plural | bikumad | biquāmun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | bikume | biquāmi |
| 2nd person singular | bikumes | biquāmis |
| 3rd person singular | bikume | biquāmi |
| plural | bikumen | biquāmin |
| imperative | present | |
| singular | bikum | |
| plural | bikumad | |
| participle | present | past |
| bikumandi | bikuman | |
Descendants
- Low German: bekamen