Definify.com
Definition 2025
breviatus
breviatus
Latin
Participle
breviātus m (feminine breviāta, neuter breviātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | breviātus | breviāta | breviātum | breviātī | breviātae | breviāta | |
| genitive | breviātī | breviātae | breviātī | breviātōrum | breviātārum | breviātōrum | |
| dative | breviātō | breviātō | breviātīs | ||||
| accusative | breviātum | breviātam | breviātum | breviātōs | breviātās | breviāta | |
| ablative | breviātō | breviātā | breviātō | breviātīs | |||
| vocative | breviāte | breviāta | breviātum | breviātī | breviātae | breviāta | |
References
- BREVIATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)