Definify.com
Definition 2024
brzęczeć
brzęczeć
Polish
Verb
brzęczeć impf
Conjugation
Conjugation of brzęczeć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
| infinitive | brzęczeć | |||||
| present tense | 1st | brzęczę | brzęczymy | |||
| 2nd | brzęczysz | brzęczycie | ||||
| 3rd | brzęczy | brzęczą | ||||
| past tense | 1st | brzęczałem | brzęczałam | brzęczeliśmy | brzęczałyśmy | |
| 2nd | brzęczałeś | brzęczałaś | brzęczeliście | brzęczałyście | ||
| 3rd | brzęczał | brzęczała | brzęczało | brzęczeli | brzęczały | |
| future tense | 1st | będę brzęczał1 | będę brzęczała1 | będziemy brzęczeli1 | będziemy brzęczały1 | |
| 2nd | będziesz brzęczał1 | będziesz brzęczała1 | będziecie brzęczeli1 | będziecie brzęczały1 | ||
| 3rd | będzie brzęczał1 | będzie brzęczała1 | będzie brzęczało1 | będą brzęczeli1 | będą brzęczały1 | |
| conditional | 1st | brzęczałbym | brzęczałabym | brzęczelibyśmy | brzęczałybyśmy | |
| 2nd | brzęczałbyś | brzęczałabyś | brzęczelibyście | brzęczałybyście | ||
| 3rd | brzęczałby | brzęczałaby | brzęczałoby | brzęczeliby | brzęczałyby | |
| imperative | 1st | — | brzęczmy | |||
| 2nd | brzęcz | brzęczcie | ||||
| 3rd | niech brzęczy | niech brzęczą | ||||
| active adjectival participle | brzęczący | brzęcząca | brzęczące | brzęczący | brzęczące | |
| contemporary adverbial participle | brzęcząc | |||||
| impersonal past | brzęczono | |||||
| verbal noun | brzęczenie | |||||
| 1or: będę brzęczeć, będziesz brzęczeć etc. | ||||||
Derived terms
- brzęk