Definify.com

Definition 2024

buaigh

buaigh

Irish

Verb

buaigh ‎(present analytic buann, future analytic buafaidh, verbal noun buachan, past participle buaite)

to win

Conjugation

First Conjugation (C)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	buaim	buann tú; buair^†	buann sé, sí	buaimid	buann sibh	buann siad; buaid^†	a bhuann; a bhuas / a mbuann; a mbuas	buaitear
	past	bhuaigh mé; bhuas	bhuaigh tú; bhuais	bhuaigh sé, sí	bhuamar; bhuaigh muid	bhuaigh sibh; bhuabhair	bhuaigh siad; bhuadar	a bhuaigh / ar bhuaigh*	buadh
	past habitual	bhuainn	bhuaiteá	bhuadh sé, sí	bhuaimis; bhuadh muid	bhuadh sibh	bhuaidís; bhuadh siad	a bhuadh / ar bhuadh*	bhuaití
	future	buafaidh mé; buafad	buafaidh tú; buafair^†	buafaidh sé, sí	buafaimid; buafaidh muid	buafaidh sibh	buafaidh siad; buafaid^†	a bhuafaidh; a bhuafas / a mbuafaidh; a mbuafas	buafar
conditional		bhuafainn	bhuafá	bhuafadh sé, sí	bhuafaimis; bhuafadh muid	bhuafadh sibh	bhuafaidís; bhuafadh siad	a bhuafadh / ar bhuafadh*	bhuafaí
subjunctive	present	go mbua mé; go mbuad^†	go mbua tú; go mbuair^†	go mbua sé, sí	go mbuaimid; go mbua muid	go mbua sibh	go mbua siad; go mbuaid^†	—	go mbuaitear
subjunctive	past	dá mbuainn	dá mbuaiteá	dá mbuadh sé, sí	dá mbuaimis; dá mbuadh muid	dá mbuadh sibh	dá mbuaidís; dá mbuadh siad	—	dá mbuaití
imperative		buaim	buaigh	buadh sé, sí	buaimis	buaigí; buaidh^†	buaidís	—	buaitear
verbal noun		buachan
past participle		buaite

* Indirect relative
† Dialect form