Definify.com
Definition 2025
cancellatus
cancellatus
Latin
Participle
cancellātus m (feminine cancellāta, neuter cancellātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cancellātus | cancellāta | cancellātum | cancellātī | cancellātae | cancellāta | |
| genitive | cancellātī | cancellātae | cancellātī | cancellātōrum | cancellātārum | cancellātōrum | |
| dative | cancellātō | cancellātō | cancellātīs | ||||
| accusative | cancellātum | cancellātam | cancellātum | cancellātōs | cancellātās | cancellāta | |
| ablative | cancellātō | cancellātā | cancellātō | cancellātīs | |||
| vocative | cancellāte | cancellāta | cancellātum | cancellātī | cancellātae | cancellāta | |
References
- CANCELLATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “cancellatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- cancellatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016