Definify.com
Definition 2025
cantatus
cantatus
Latin
Participle
cantātus m (feminine cantāta, neuter cantātum); first/second declension
- sung, having been sung.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cantātus | cantāta | cantātum | cantātī | cantātae | cantāta | |
| genitive | cantātī | cantātae | cantātī | cantātōrum | cantātārum | cantātōrum | |
| dative | cantātō | cantātō | cantātīs | ||||
| accusative | cantātum | cantātam | cantātum | cantātōs | cantātās | cantāta | |
| ablative | cantātō | cantātā | cantātō | cantātīs | |||
| vocative | cantāte | cantāta | cantātum | cantātī | cantātae | cantāta | |
Related terms
Descendants
References
- CANTATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)