Definify.com
Definition 2025
carnarius
carnarius
Latin
Adjective
carnārius m (feminine carnāria, neuter carnārium); first/second declension
- flesh (attributive)
Descendants
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | carnārius | carnāria | carnārium | carnāriī | carnāriae | carnāria | |
| genitive | carnāriī | carnāriae | carnāriī | carnāriōrum | carnāriārum | carnāriōrum | |
| dative | carnāriō | carnāriō | carnāriīs | ||||
| accusative | carnārium | carnāriam | carnārium | carnāriōs | carnāriās | carnāria | |
| ablative | carnāriō | carnāriā | carnāriō | carnāriīs | |||
| vocative | carnārie | carnāria | carnārium | carnāriī | carnāriae | carnāria | |
Noun
carnārius m (genitive carnāriī); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | carnārius | carnāriī |
| genitive | carnāriī carnārī1 |
carnāriōrum |
| dative | carnāriō | carnāriīs |
| accusative | carnārium | carnāriōs |
| ablative | carnāriō | carnāriīs |
| vocative | carnārī | carnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Aromanian: cãrnar
References
- carnarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “carnarius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.