Definify.com
Definition 2025
casualis
casualis
Latin
Adjective
cāsuālis m, f (neuter cāsuāle); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | cāsuālis | cāsuāle | cāsuālēs | cāsuālia | |
| genitive | cāsuālis | cāsuālium | |||
| dative | cāsuālī | cāsuālibus | |||
| accusative | cāsuālem | cāsuāle | cāsuālēs | cāsuālia | |
| ablative | cāsuālī | cāsuālibus | |||
| vocative | cāsuālis | cāsuāle | cāsuālēs | cāsuālia | |
References
- casualis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- CASUALIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “casualis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.