Definify.com
Definition 2025
causatus
causatus
Latin
Participle
causātus m (feminine causāta, neuter causātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | causātus | causāta | causātum | causātī | causātae | causāta | |
| genitive | causātī | causātae | causātī | causātōrum | causātārum | causātōrum | |
| dative | causātō | causātō | causātīs | ||||
| accusative | causātum | causātam | causātum | causātōs | causātās | causāta | |
| ablative | causātō | causātā | causātō | causātīs | |||
| vocative | causāte | causāta | causātum | causātī | causātae | causāta | |