Definify.com
Definition 2025
cenandus
cenandus
Latin
Participle
cēnandus m (feminine cēnanda, neuter cēnandum); first/second declension
- Which is to be eaten (at dinner)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cēnandus | cēnanda | cēnandum | cēnandī | cēnandae | cēnanda | |
| genitive | cēnandī | cēnandae | cēnandī | cēnandōrum | cēnandārum | cēnandōrum | |
| dative | cēnandō | cēnandō | cēnandīs | ||||
| accusative | cēnandum | cēnandam | cēnandum | cēnandōs | cēnandās | cēnanda | |
| ablative | cēnandō | cēnandā | cēnandō | cēnandīs | |||
| vocative | cēnande | cēnanda | cēnandum | cēnandī | cēnandae | cēnanda | |