Definify.com
Definition 2025
centuplus
centuplus
Latin
Adjective
centūplus m (feminine centūpla, neuter centūplum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | centūplus | centūpla | centūplum | centūplī | centūplae | centūpla | |
| genitive | centūplī | centūplae | centūplī | centūplōrum | centūplārum | centūplōrum | |
| dative | centūplō | centūplō | centūplīs | ||||
| accusative | centūplum | centūplam | centūplum | centūplōs | centūplās | centūpla | |
| ablative | centūplō | centūplā | centūplō | centūplīs | |||
| vocative | centūple | centūpla | centūplum | centūplī | centūplae | centūpla | |
References
- centuplus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “centuplus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.