Definify.com
Definition 2025
cinnamominus
cinnamominus
Latin
Adjective
cinnamōminus m (feminine cinnamōmina, neuter cinnamōminum); first/second declension
- cinnamon (attributive)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cinnamōminus | cinnamōmina | cinnamōminum | cinnamōminī | cinnamōminae | cinnamōmina | |
| genitive | cinnamōminī | cinnamōminae | cinnamōminī | cinnamōminōrum | cinnamōminārum | cinnamōminōrum | |
| dative | cinnamōminō | cinnamōminō | cinnamōminīs | ||||
| accusative | cinnamōminum | cinnamōminam | cinnamōminum | cinnamōminōs | cinnamōminās | cinnamōmina | |
| ablative | cinnamōminō | cinnamōminā | cinnamōminō | cinnamōminīs | |||
| vocative | cinnamōmine | cinnamōmina | cinnamōminum | cinnamōminī | cinnamōminae | cinnamōmina | |
References
- cinnamominus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “cinnamominus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.