Definify.com
Definition 2025
circumcludens
circumcludens
Latin
Participle
circumclūdēns m, f, n (genitive circumclūdentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia | ||
| genitive | circumclūdentis | circumclūdentium | |||
| dative | circumclūdentī | circumclūdentibus | |||
| accusative | circumclūdentem | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia | |
| ablative | circumclūdente, circumclūdentī1 | circumclūdentibus | |||
| vocative | circumclūdēns | circumclūdentēs | circumclūdentia | ||
1When used purely as an adjective.