Definify.com
Definition 2025
civicus
civicus
Latin
Adjective
cīvicus m (feminine cīvica, neuter cīvicum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cīvicus | cīvica | cīvicum | cīvicī | cīvicae | cīvica | |
| genitive | cīvicī | cīvicae | cīvicī | cīvicōrum | cīvicārum | cīvicōrum | |
| dative | cīvicō | cīvicō | cīvicīs | ||||
| accusative | cīvicum | cīvicam | cīvicum | cīvicōs | cīvicās | cīvica | |
| ablative | cīvicō | cīvicā | cīvicō | cīvicīs | |||
| vocative | cīvice | cīvica | cīvicum | cīvicī | cīvicae | cīvica | |
Synonyms
- (civic, civil): cīvīlis
Derived terms
- corōna cīvica
Related terms
Descendants
References
- civicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- civicus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- CIVICUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “civicus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.