Definify.com
Definition 2025
clamitandus
clamitandus
Latin
Participle
clāmitandus m (feminine clāmitanda, neuter clāmitandum); first/second declension
- which is to be yelled
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | clāmitandus | clāmitanda | clāmitandum | clāmitandī | clāmitandae | clāmitanda | |
| genitive | clāmitandī | clāmitandae | clāmitandī | clāmitandōrum | clāmitandārum | clāmitandōrum | |
| dative | clāmitandō | clāmitandō | clāmitandīs | ||||
| accusative | clāmitandum | clāmitandam | clāmitandum | clāmitandōs | clāmitandās | clāmitanda | |
| ablative | clāmitandō | clāmitandā | clāmitandō | clāmitandīs | |||
| vocative | clāmitande | clāmitanda | clāmitandum | clāmitandī | clāmitandae | clāmitanda | |