Definify.com
Definition 2025
coartatus
coartatus
Latin
Participle
coartātus m (feminine coartāta, neuter coartātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | coartātus | coartāta | coartātum | coartātī | coartātae | coartāta | |
| genitive | coartātī | coartātae | coartātī | coartātōrum | coartātārum | coartātōrum | |
| dative | coartātō | coartātō | coartātīs | ||||
| accusative | coartātum | coartātam | coartātum | coartātōs | coartātās | coartāta | |
| ablative | coartātō | coartātā | coartātō | coartātīs | |||
| vocative | coartāte | coartāta | coartātum | coartātī | coartātae | coartāta | |