Definify.com
Definition 2025
coemens
coemens
Latin
Participle
coemēns m, f, n (genitive coementis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | coemēns | coementēs | coementia | ||
| genitive | coementis | coementium | |||
| dative | coementī | coementibus | |||
| accusative | coementem | coemēns | coementēs | coementia | |
| ablative | coemente, coementī1 | coementibus | |||
| vocative | coemēns | coementēs | coementia | ||
1When used purely as an adjective.