Definify.com
Definition 2025
cogniturus
cogniturus
Latin
Participle
cognitūrus m (feminine cognitūra, neuter cognitūrum); first/second declension
- about to recognize
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cognitūrus | cognitūra | cognitūrum | cognitūrī | cognitūrae | cognitūra | |
| genitive | cognitūrī | cognitūrae | cognitūrī | cognitūrōrum | cognitūrārum | cognitūrōrum | |
| dative | cognitūrō | cognitūrō | cognitūrīs | ||||
| accusative | cognitūrum | cognitūram | cognitūrum | cognitūrōs | cognitūrās | cognitūra | |
| ablative | cognitūrō | cognitūrā | cognitūrō | cognitūrīs | |||
| vocative | cognitūre | cognitūra | cognitūrum | cognitūrī | cognitūrae | cognitūra | |