Definify.com
Definition 2025
cohibitus
cohibitus
Latin
Participle
cohibitus m (feminine cohibita, neuter cohibitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cohibitus | cohibita | cohibitum | cohibitī | cohibitae | cohibita | |
| genitive | cohibitī | cohibitae | cohibitī | cohibitōrum | cohibitārum | cohibitōrum | |
| dative | cohibitō | cohibitō | cohibitīs | ||||
| accusative | cohibitum | cohibitam | cohibitum | cohibitōs | cohibitās | cohibita | |
| ablative | cohibitō | cohibitā | cohibitō | cohibitīs | |||
| vocative | cohibite | cohibita | cohibitum | cohibitī | cohibitae | cohibita | |
References
- cohibitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - Félix Gaffiot (1934), “cohibitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.