Definify.com
Definition 2025
collocutus
collocutus
Latin
Participle
collocūtus m (feminine collocūta, neuter collocūtum); first/second declension
- discussed, having been discussed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | collocūtus | collocūta | collocūtum | collocūtī | collocūtae | collocūta | |
| genitive | collocūtī | collocūtae | collocūtī | collocūtōrum | collocūtārum | collocūtōrum | |
| dative | collocūtō | collocūtō | collocūtīs | ||||
| accusative | collocūtum | collocūtam | collocūtum | collocūtōs | collocūtās | collocūta | |
| ablative | collocūtō | collocūtā | collocūtō | collocūtīs | |||
| vocative | collocūte | collocūta | collocūtum | collocūtī | collocūtae | collocūta | |
Related terms
- collocūtiō
- colloquium
- colloquor