Definify.com

Definition 2024


commendo

commendo

See also: commendò

Italian

Verb

commendo

  1. first-person singular present indicative of commendare

Latin

Etymology

From con- + mandō (commit, intrust, enjoin).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /komˈmen.doː/, [kɔmˈmɛn.doː]

Verb

commendō (present infinitive commendāre, perfect active commendāvī, supine commendātum); first conjugation

  1. I commend, entrust to, commit.
  2. I recommend

Inflection

   Conjugation of commendo (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present commendō commendās commendat commendāmus commendātis commendant
imperfect commendābam commendābās commendābat commendābāmus commendābātis commendābant
future commendābō commendābis commendābit commendābimus commendābitis commendābunt
perfect commendāvī commendāvistī commendāvit commendāvimus commendāvistis commendāvērunt, commendāvēre
pluperfect commendāveram commendāverās commendāverat commendāverāmus commendāverātis commendāverant
future perfect commendāverō commendāveris commendāverit commendāverimus commendāveritis commendāverint
passive present commendor commendāris, commendāre commendātur commendāmur commendāminī commendantur
imperfect commendābar commendābāris, commendābāre commendābātur commendābāmur commendābāminī commendābantur
future commendābor commendāberis, commendābere commendābitur commendābimur commendābiminī commendābuntur
perfect commendātus + present active indicative of sum
pluperfect commendātus + imperfect active indicative of sum
future perfect commendātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present commendem commendēs commendet commendēmus commendētis commendent
imperfect commendārem commendārēs commendāret commendārēmus commendārētis commendārent
perfect commendāverim commendāverīs commendāverit commendāverīmus commendāverītis commendāverint
pluperfect commendāvissem commendāvissēs commendāvisset commendāvissēmus commendāvissētis commendāvissent
passive present commender commendēris, commendēre commendētur commendēmur commendēminī commendentur
imperfect commendārer commendārēris, commendārēre commendārētur commendārēmur commendārēminī commendārentur
perfect commendātus + present active subjunctive of sum
pluperfect commendātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present commendā commendāte
future commendātō commendātō commendātōte commendantō
passive present commendāre commendāminī
future commendātor commendātor commendantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives commendāre commendāvisse commendātūrus esse commendārī commendātus esse commendātum īrī
participles commendāns commendātūrus commendātus commendandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
commendāre commendandī commendandō commendandum commendātum commendātū

Descendants

References

  • commendo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • commendo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • Félix Gaffiot (1934), “commendo”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to confer undying fame on, immortalise some one: aliquem sempiternae gloriae commendare
    • to win renown amongst posterity by some act: nomen suum posteritati aliqua re commendare, propagare, prodere
    • to immortalise one's name: memoriam nominis sui immortalitati tradere, mandare, commendare
  • commendo in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
  • commend in The Century Dictionary, The Century Co., New York, 1911