Definify.com
Definition 2025
comminabundus
comminabundus
Latin
Adjective
comminābundus m (feminine comminābunda, neuter comminābundum); first/second declension
- (with dative) threatening
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | comminābundus | comminābunda | comminābundum | comminābundī | comminābundae | comminābunda | |
| genitive | comminābundī | comminābundae | comminābundī | comminābundōrum | comminābundārum | comminābundōrum | |
| dative | comminābundō | comminābundō | comminābundīs | ||||
| accusative | comminābundum | comminābundam | comminābundum | comminābundōs | comminābundās | comminābunda | |
| ablative | comminābundō | comminābundā | comminābundō | comminābundīs | |||
| vocative | comminābunde | comminābunda | comminābundum | comminābundī | comminābundae | comminābunda | |
References
- comminabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “comminabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.