Definify.com
Definition 2025
comminutus
comminutus
Latin
Participle
comminutus m (feminine comminuta, neuter comminutum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | comminutus | comminuta | comminutum | comminutī | comminutae | comminuta | |
| genitive | comminutī | comminutae | comminutī | comminutōrum | comminutārum | comminutōrum | |
| dative | comminutō | comminutō | comminutīs | ||||
| accusative | comminutum | comminutam | comminutum | comminutōs | comminutās | comminuta | |
| ablative | comminutō | comminutā | comminutō | comminutīs | |||
| vocative | comminute | comminuta | comminutum | comminutī | comminutae | comminuta | |
References
- comminutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “comminutus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.