Definify.com
Definition 2025
commonitus
commonitus
Latin
Participle
commonitus m (feminine commonita, neuter commonitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | commonitus | commonita | commonitum | commonitī | commonitae | commonita | |
| genitive | commonitī | commonitae | commonitī | commonitōrum | commonitārum | commonitōrum | |
| dative | commonitō | commonitō | commonitīs | ||||
| accusative | commonitum | commonitam | commonitum | commonitōs | commonitās | commonita | |
| ablative | commonitō | commonitā | commonitō | commonitīs | |||
| vocative | commonite | commonita | commonitum | commonitī | commonitae | commonita | |
References
- commonitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press