Definify.com
Definition 2025
complaciturus
complaciturus
Latin
Participle
complacitūrus m (feminine complacitūra, neuter complacitūrum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | complacitūrus | complacitūra | complacitūrum | complacitūrī | complacitūrae | complacitūra | |
| genitive | complacitūrī | complacitūrae | complacitūrī | complacitūrōrum | complacitūrārum | complacitūrōrum | |
| dative | complacitūrō | complacitūrō | complacitūrīs | ||||
| accusative | complacitūrum | complacitūram | complacitūrum | complacitūrōs | complacitūrās | complacitūra | |
| ablative | complacitūrō | complacitūrā | complacitūrō | complacitūrīs | |||
| vocative | complacitūre | complacitūra | complacitūrum | complacitūrī | complacitūrae | complacitūra | |