Definify.com
Definition 2025
concelebrandus
concelebrandus
Latin
Participle
concelēbrandus m (feminine concelēbranda, neuter concelēbrandum); first/second declension
- which is to be celebrated
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concelēbrandus | concelēbranda | concelēbrandum | concelēbrandī | concelēbrandae | concelēbranda | |
| genitive | concelēbrandī | concelēbrandae | concelēbrandī | concelēbrandōrum | concelēbrandārum | concelēbrandōrum | |
| dative | concelēbrandō | concelēbrandō | concelēbrandīs | ||||
| accusative | concelēbrandum | concelēbrandam | concelēbrandum | concelēbrandōs | concelēbrandās | concelēbranda | |
| ablative | concelēbrandō | concelēbrandā | concelēbrandō | concelēbrandīs | |||
| vocative | concelēbrande | concelēbranda | concelēbrandum | concelēbrandī | concelēbrandae | concelēbranda | |