Definify.com
Definition 2025
concilians
concilians
Latin
Participle
conciliāns m, f, n (genitive conciliantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | conciliāns | conciliantēs | conciliantia | ||
| genitive | conciliantis | conciliantium | |||
| dative | conciliantī | conciliantibus | |||
| accusative | conciliantem | conciliāns | conciliantēs | conciliantia | |
| ablative | conciliante, conciliantī1 | conciliantibus | |||
| vocative | conciliāns | conciliantēs | conciliantia | ||
1When used purely as an adjective.