Definify.com
Definition 2025
concitatus
concitatus
Latin
Participle
concitātus m (feminine concitāta, neuter concitātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concitātus | concitāta | concitātum | concitātī | concitātae | concitāta | |
| genitive | concitātī | concitātae | concitātī | concitātōrum | concitātārum | concitātōrum | |
| dative | concitātō | concitātō | concitātīs | ||||
| accusative | concitātum | concitātam | concitātum | concitātōs | concitātās | concitāta | |
| ablative | concitātō | concitātā | concitātō | concitātīs | |||
| vocative | concitāte | concitāta | concitātum | concitātī | concitātae | concitāta | |
References
- concitatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concitatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “concitatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be moved, agitated: commotum or concitatum esse
- to allay the excitement of the mob: concitatam multitudinem reprimere
- to be moved, agitated: commotum or concitatum esse