Definify.com
Definition 2025
concomitans
concomitans
Latin
Participle
concomitāns m, f, n (genitive concomitantis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | concomitāns | concomitantēs | concomitantia | ||
| genitive | concomitantis | concomitantium | |||
| dative | concomitantī | concomitantibus | |||
| accusative | concomitantem | concomitāns | concomitantēs | concomitantia | |
| ablative | concomitante, concomitantī1 | concomitantibus | |||
| vocative | concomitāns | concomitantēs | concomitantia | ||
1When used purely as an adjective.