Definify.com
Definition 2025
concutiens
concutiens
Latin
Participle
concutiēns m, f, n (genitive concutientis); third declension
- shaking violently
- agitating
- terrifying
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | concutiēns | concutientēs | concutientia | ||
| genitive | concutientis | concutientium | |||
| dative | concutientī | concutientibus | |||
| accusative | concutientem | concutiēns | concutientēs | concutientia | |
| ablative | concutiente, concutientī1 | concutientibus | |||
| vocative | concutiēns | concutientēs | concutientia | ||
1When used purely as an adjective.