Definify.com
Definition 2025
condemnatus
condemnatus
Latin
Participle
condemnātus m (feminine condemnāta, neuter condemnātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | condemnātus | condemnāta | condemnātum | condemnātī | condemnātae | condemnāta | |
| genitive | condemnātī | condemnātae | condemnātī | condemnātōrum | condemnātārum | condemnātōrum | |
| dative | condemnātō | condemnātō | condemnātīs | ||||
| accusative | condemnātum | condemnātam | condemnātum | condemnātōs | condemnātās | condemnāta | |
| ablative | condemnātō | condemnātā | condemnātō | condemnātīs | |||
| vocative | condemnāte | condemnāta | condemnātum | condemnātī | condemnātae | condemnāta | |