Definify.com
Definition 2025
condocens
condocens
Latin
Participle
condocēns m, f, n (genitive condocentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | condocēns | condocentēs | condocentia | ||
| genitive | condocentis | condocentium | |||
| dative | condocentī | condocentibus | |||
| accusative | condocentem | condocēns | condocentēs | condocentia | |
| ablative | condocente, condocentī1 | condocentibus | |||
| vocative | condocēns | condocentēs | condocentia | ||
1When used purely as an adjective.