Definify.com
Definition 2025
condoctus
condoctus
Latin
Participle
condoctus m (feminine condocta, neuter condoctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | condoctus | condocta | condoctum | condoctī | condoctae | condocta | |
| genitive | condoctī | condoctae | condoctī | condoctōrum | condoctārum | condoctōrum | |
| dative | condoctō | condoctō | condoctīs | ||||
| accusative | condoctum | condoctam | condoctum | condoctōs | condoctās | condocta | |
| ablative | condoctō | condoctā | condoctō | condoctīs | |||
| vocative | condocte | condocta | condoctum | condoctī | condoctae | condocta | |
References
- condoctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press